نوحه تو خونه خدا آقامو کشتنش محمود کریمی شهادت حضرت علی رمضان

علی روکشتن و نمی شناختنش تو کوچه ها که میرفت نگاش به سمت زمین میگفت که فاطمه جان بیا علی رو ببین بی تو ای گل بهار من چی گذشت به روزگار من به کجا کشیدی کار من کسی که اومده تا یتیم نوازی کنه میره برای سفر خدا رو رازی کنه خوشیا حرومه بی علی شب قدر کدومه بی علی دیگه کار تمومه بی علی ستون خونه خدا خراب شده محاسن علی به خون خزاب شده به خونه میرسه با سری که بسته شده چه قدر خمیده شده چقدر شکسته شده سرش رو پای مجتباست رو لبش یه اسم اشناست نگرون شاه کربلاست با فرق غرق خون علی مرتضی میخونه روضه شهید کربلا مرغ دل ما چه خوش هوایی دارد حیدر بنگر چه بارگاهی دارد ایوان نجف عجب صفایی دارد ولی الله علی اسد الله علی علی امام من است و منم غلام علی تمام عالم امکان به زیر گام علی هزار جان گرامی فدای نام علی با یک نفس تمام جهنم شود بهشت گویند اگر جهنمیان یک صدا حسین به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت