Name: دو غزل زیبا از فروغی بسطامی
Uploaded: 2025-05-13T09:50:39.809280Z
Duration: 17 min 40 s

در این ویدیو، دو غزل عاشقانه و دلنشین از فروغی بسطامی را خواهید شنید. غزل‌ها با مضامین عشق، فراق و زیبایی سروده شده‌اند و احساسات عمیق شاعر را به تصویر می‌کشند. فروغی بسطامی با زبان شیرین و بیان احساسی، ما را به دنیای عشق و زیبایی دعوت می‌کند. از تار و پود شعر او، نجوای دل را در طیف‌های گوناگون احساس خواهید کرد. هر غزل با تصاویری از عشق و انتظار آراسته شده که نشان‌دهنده‌ی عمق احساسات انسانی است. امیدواریم این اشعار زیبا، دل شما را به شادی و تفکر درباره‌ی عشق و زیبایی وا دارد.

غزل اول:
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
در روز وصال تو به قربان تو کردم

خون بود شرابی که ز مینای تو خوردم
غم بود نشاطی که به دوران تو کردم

آهی است کز آتشکدهٔ سینه برآمد
هر شمع که روشن به شبستان تو کردم

اشکی است که ابر مژه بر دامن من ریخت
هر گوهر غلتان که به دامان تو کردم

صد بار گزیدم لب افسوس به دندان
هر بار که یاد لب و دندان تو کردم

دل با همه آشفتگی از عهده برآمد
هر عهد که با زلف پریشان تو کردم

در حلقهٔ مرغان چمن ولوله انداخت
هر ناله که در صحن گلستان تو کردم

یعقوب نکرد از غم نادیدن یوسف
این گریه که دور از لب خندان تو کردم

داد از صف عشاق جگرخسته برآمد
هرگه سخن از صف زده مژگان تو کردم

تا زلف تو بر طرف بناگوش فرو ریخت
از هر طرفی گوش به فرمان تو کردم

تا پرده برافکندم از آن صورت زیبا
صاحب نظران را همه حیران تو کردم

از خواجگی هر دو جهان دست کشیدم
تا بندگی سرو خرامان تو کردم

دوشینه به من این همه دشنام که دادی
پاداش دعایی است که بر جان تو کردم

زد خنده به خورشید فروزنده فروغی
هر صبح که وصف رخ رخشان تو کردم

غزل دوم:
کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

چشمم به صد مجاهده آیینه‌ساز شد
تا من به یک مشاهده شیدا کنم تو را

بالای خود در آینهٔ چشم من ببین
تا با خبر زعالم بالا کنم تو را

مستانه کاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله‌گاه مؤمن و ترسا کنم تو را

خواهم شبی نقاب ز رویت بر افکنم
خورشید کعبه، ماه کلیسا کنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من
چندین هزار سلسله در پا کنم تو را

طوبی و سدره گر به قیامت به من دهند
یک‌جا فدای قامت رعنا کنم تو را

زیبا شود به کارگه عشق کار من
هر گه نظر به صورت زیبا کنم تو را

رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته رسوا کنم تو را

با خیل غمزه گر به وثاقم گذر کنی
میر سپاه شاه صف‌آرا کنم تو را

جم دستگاه ناصردین شاه تاجور
کز خدمتش سکندر و دارا کنم تو را

شعرت ز نام شاه، فروغی شرف گرفت
زیبد که تاج تارک شعرا کنم تو را

در این ویدیو، دو غزل عاشقانه و دلنشین از فروغی بسطامی را خواهید شنید