فاطمیه 1401 محمود کریمی

در آن شب ماتم علی ماند و غربت، علی ماند و کوهی از مصائب آری شب بود و افقها مات و تیرگی سنگینی خود را بر روی شهر افکنده بود و فضا را از اندوه آکنده، سایه نخلهای قامت افراشته که دیگر از بلندای خود شرم داشته و چونان ملامت زده سر فرو انداخته بودند بر دیوارهای تکیده شهر بوی سوگ به مشام می رساند. ای چراغ خانه‌ام، سوسو نزن

حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلامفرمود: خـداوند ايمان را مايه پاكيزگى شما از شرك قرار داد و نماز را مايه دور شدن شما از تكبر قرار داد و زكات را بخاطر پاكيزگى جان و روان و افزايش روزى واجب كرد. حیدر حیرونت عالم گریونت تنها شدم زهرا جونم قربونت بساط گریه هامون جور جوره از امشب خونه بی تو سوت و کوره خودت جای علی پیش یتیمات چه جوری این همه خون رو بشوره

ام سلمه بر حضرت فاطمه عليهاالسلام وارد شد و به او گفت: اى دختر رسول خدا شب را چگونه صبح كردى؟ فرمود: همدم غم و اندوه. پيامبر از دست رفت، به جانشين او ظلم شد و قسم به خدا كه حريم او شكست. با زخم روی پهلو گریه براش خوب نیست با زخم روی بازو گریه براش خوب نیست با زخم روی ابرو گریه براش خوب نیست

حضرت زهرا عليهاالسلام فرمود: از دنياى شما سه چيز براى من دوست داشتنى است: تـلاوت كتـاب خــدا ـ قــرآن ـ ، و نگاه به چهره رسول خدا صلي الله عليه و آله و انفـاق در راه خــدا. مجنون میدید لیلی با محملش میرفت راهی شد از دنیا اونی که تو غمها علی رو میدید و غم از دلش میرفت چه کنم چه کنم شده کار علی شده کربلا حجره ی یار علی فاطمه بود علمدار علی

حضرت زهرا عليهاالسلام فرمود: خوشرويى با مؤمن، موجب دستيابى به بهشت مى شود و خوشرويى نسبت به غير مؤمن انسان را از عذاب آتش حفظ مى كند. شب اخر رسیده و نفسم بریده و اطفالم در خواب زانویت را در بغل گرفته ای بی تاب گریه کم کن ای علی حلالم کن ای علی

رود جاری رودها! زهرا بانی خنده‌ی خدا! زهرا آینه‌دار هَل اَتی! زهرا نقطه‌ی عطف ماجرا! زهرا

محکم به در خوردی و محکم‌تر به دیوار هم در به سر کوبیده شد؛ هم سر به دیوار

وقتی نبود صحبت ما، بود صحبتش وقتی نبود خلقت ما، بود خلقتش

گل امّید خونمون که شده قامتت کمون تویی شادی خونمون؛ مادر بمون شده کار شبونمون، ناله و آه و اشک خون تا نشه تیره آسمون، مادر بمون

نه‌سال با پیغمبر و نه‌سال با من من با تو خوشحال و تو هم خوشحال با من

دور از جون، روزبه‌روز خسته‌تر روزبه‌روز شکسته‌تر پای چشمات کبودتر؛ چشمات بسته‌تر