فاطمیه 1400 محمود کریمی

رسول خدا(ص) به من گفت: ای فاطمه هر که بر تو صلوات فرستد, خداوند او را بیامرزد و به من , در هر جای بهشت باشم ملحق گرداند. چند وقتی است سرم روی تنم می افتد دست من نیست که گاهی بدنم می افتد من ز تب کردن و بیمار شدن خسته شدم بر سر خادمه سربار شدم خسته شدم با تن سوخته تب دار شدم خسته شدم من از این دست به دیوار شدن خسته شدم

هنگامی که رسول خدا(ص) مریض شد, دخترش فاطمه را نزد خود خواند و در گوش او سخنی گفت. فاطمه (س) گریه کرد, مجددا رسول خدا با او نجوا کرد فاطمه(س) خندید, عایشه گوید: در این باره از حضرت زهرا(س) پرسیدم, فرمود: چون پیامبر (ص) مرگش را به من خبر داد, گریستم, پس از گریه ام به من خبر داد که نخستین کسی که او را ملاقات کند من هستم در نتیجه خندیدم. خونه بی تو بی روحه بی تو شبها تاریکه از نگاهت معلومه وقت رفتن نزدیکه مادر مگه چند سالته آرزوی مردن نکن زخم در رو پر و بالته فکر پر کشیدن نکن

حضرت زهرا(س) خطاب به خلیفه اول و دوم فرمود: آیا اگر حدیث را از پیامبر خدا(ص) نقل کنم به آن عمل خواهید کرد؟ گفتند: آری. فرمودند: شما را به خدا آیا نشنیده اید که پیامبر (ص) فرموده اند: ((خشنودی فاطمه خشنودی من, و خشم فاطمه خشم من است, هر که دخترم فاطمه را دوست بدارد مرا دوست داشته, و هر که فاطمه را خشنود سازد مرا خشنود ساخته, و هر که فاطمه را خشمگین نماید مرا خشمگین نموده است))؟ گفتند: آری , چنین حدیثی را از پیامبر خدا(ص) شنیده ایم . فرمود: من هم خدا و فرشتگان را گواه می گیرم که شما دو نفر مرا خشمگین نمودید و خشنودم نساختید, و چون پیامبر (ص) را ملاقات نمایم حتما از شما به او شکایت خواهم نمود. علی تنها مونده میون بی خبرا اومدن پشت در خونه خیره سرا داره حق گم میشه تو دود آتیش فتنه گرا تازه روضه در شده اول دردسرا

حضرت زهرا در بخشى از خطبه خود مى فرمايد: اى مردم! بدانيد كه من فاطمه ام و پدرم محمد صلي الله عليه و آلهاست. پايان و آغاز سخنم يكى است، نابجا سخن نمى گويم و به كار يـاوه و بيهـوده نمى پـردازم. به حقيقت پيامبرى از ميان خودتان برخاست كه رنجهاى شما بر او دشوار بود و به ـ هدايت و اصلاح ـ شما حريص و بر مؤمنان دلسوز و مهربان بود. فاطمیه حس میکنی چادر خاکی پرچم شده فاطمیه حس میکنی باز دوباره مُحَرَم شده یه روز ایشالله که عاقبت بخیر شم برا حسینش یکی مثل زُهِیر شم دستم به دامنت مادر کربلا میخوام کربلا

از دعاهاى حضرت زهرا عليهاالسلام: ارالها، درد جانكاه از دست دادن پيامبر و فرستاده برگزيده ات را به تو باز مى گوييم و نيز عقبگرد امّتش و جلوگيرى آنان از دسترسى ما به حقى را كه تو در كتاب و برزبان پيامبرت تعيين كرده اى به تو شكايت مى كنيم.